Coach worden om zelf verder te zoeken
Ik ben een zoeker. Een zoeker naar antwoorden in wat ik tegenkom. Tegenkom in wat ik voel, wat ik denk, wat ik zie en wat ik hiermee wil. Een zoeker, altijd onderweg naar nieuwe antwoorden. Zoekend naar inspiratie, naar mensen, ontmoetingen, maar ook trainingen volgen, zelf coach worden en vertrouwenspersoon. Zoekend naar?
Ik leer ook steeds meer dat het zoeken hoort bij het ‘mens-zijn’. Zijn daar ook niet alle geloven door ontstaan? Zoekend, en vindend.
Na mijn training van Vivian Broughton, gericht op vroeg-kinderlijk trauma, heb ik gevonden wat ik zocht. Ik kwam op liefde uit. Liefde, het gevoel in mezelf van gelijkwaardigheid, niet oordelend, plezier hebben, in verbinding staan. Eerlijk gezegd een gevoel dat ik eigenlijk alleen eerder heb ervaren bij het krijgen van mijn kinderen.
En dan leer je in de training, dat eigenlijk iedereen op zoek is naar liefde, de liefde die het kind nodig heeft van zijn of haar moeder. Onvoorwaardelijk, niet oordelend, verbindend. De liefde die de moeder het kind geeft en wat je hierin ontvangen hebt. In mijn geval ontdekte ik dat mijn moeder moeite had met het geven van liefde. Ze was emotioneel afgesloten, Ze was aan het overleven om haar kinderen maar gevoed en gekleed te houden. Ze had überhaupt geen idee wat emoties waren en hoe deze te uiten. Daar had je het niet over. Ze kon het ook niet, eigenlijk haar hele leven niet. Ze had dit ook niet van haar moeder geleerd. En ik heb het niet van mijn moeder geleerd. Ik merkte aan het begin van mijn coachopleiding dat ik mijn hart had afgesloten. Tja, en dan kun je ook geen liefde ontvangen. Toch….? En dit is precies waar ik naar op zoek was. Liefde in jezelf ervaren, gelijkwaardigheid, verbindend, niet oordelend. Ik heb het ervaren en voelde dat ik hiervoor alles had gedaan.
En dan valt het stil. Klaar met mijn zoektocht. Behalve dan mijn eigen aanscherping als coach en gids om jouw te helpen in jouw zoektocht. Hoe ik dit ga doen, ga ik nu zoeken. Binnenkort hierover meer.
Met liefde, Trees